Steendraak staat symbool voor de beschermer van de stenen. Hoeder van de kristallen en gesteenten. De draak houdt van hun schoonheid en kracht, de eeuwigheid en de wijsheid die de stenen in zich dragen. Die schat wil hij bewaken en doorgeven naar volgende generaties. Eigenlijk hoeft hij de stenen niet te beschermen want ze zijn onsterfelijker dan de draak. De draak is vergankelijker dan het stenenvolk. Toch wijdt hij zijn leven aan het hoeden van het stenenvolk, omdat het zijn natuurdrang is om zich met de stenen te verbinden. Het besef dat het stenenvolk hem zou overleven maakt hem kwetsbaar en wekt de drang in hem op net zo krachtig te zijn als steen. Als bij de draak de waarheid ontwaakt dat zijn ziel net zo eeuwig en een met de schepper is als het stenenvolk. Dan weet de draak dat hij als hoeder van de stenen zijn ware levenspad gaat. Van kinds af aan speur ik de aarde af naar stenen, scherven en andere bodemvondsten. In de branding van de rivier. In de klei die werd afgegraven voor een nieuwe woonwijk. Schoenendozen vol stenen, pijpenkoppen en later zelfs fossielen. Ik was gek van stenen, waarom precies maakt een kind niet uit, het is gewoon mooi. Toen ik begon met de school van sjamanisme was mijn stenenverzameling uitgebreid met mineralen die volgens allerlei boeken nuttig waren tegen allerlei klachten en ongemakken. Iets wat ik natuurlijk super interessant vond, toch koos ik de steen die ik kocht of opraapte het meest op gevoel. Tot op de dag van vandaag draag ik nog dagelijks een steen bij me. En helpen de rituelen van het sjamanisme en de zweethut om intensief contact met, de spirit van, de stenen te maken.